Venus Genetrix (sculpture)

"Wenus Genetrix" to słynny typ rzeźby przedstawiający rzymską boginię Wenus w jej roli matki, czyli Genetrix. Ta rola była szczególnie ceniona przez dynastię julijsko-klaudyjską, która uważała Wenus za swoją przodkinię. Pierwsza rzeźba została stworzona przez greckiego rzeźbiarza Arcesilausa i umieszczona w świątyni Wenus Genetrix na forum Juliusza Cezara.

Juliusz Cezar obiecał zbudować świątynię dla Wenus przed bitwą pod Farsalos w 48 roku p.n.e., aby podkreślić swoje przekonanie, że pochodzi od bogini poprzez bohatera Eneasza. Ten gest miał znaczący wpływ na religię rzymską, podkreślając wyjątkowy status Cezara na końcu Republiki Rzymskiej.

Oryginalną rzeźbę Wenus Genetrix, przypisywaną ateńskiemu rzeźbiarzowi Kallimachosowi, przedstawiano jako Wenus trzymającą jabłko z sądu Parysa i noszącą odsłaniający chiton. Rzeźba cechowała się frontalnym i monumentalnym stylem, a wiele rzymskich replik naśladowało standardy artystyczne ustalone przez rzeźbiarza Polikleta.

Dziś kilka rzymskich kopii rzeźby Wenus Genetrix można zobaczyć w najważniejszych muzeach na całym świecie, takich jak Luwr, Metropolitan Museum of Art i Muzeum Ermitażu. Jedna z najbardziej znanych kopii, znana jako Afrodyta z Fréjus, uważana jest za najlepszą rzymską reprodukcję zaginionego greckiego oryginału i jest obecnie wystawiona w Luwrze po przeprowadzonej renowacji.

Inna kopia, znajdująca się obecnie w Muzeum Ermitażu, została nabyta w 1861 roku. Ta rzeźba ma głowę, która nie jest oryginalna, co sugeruje, że pierwotnie mogła mieć portretową głowę, co było częstą praktyką w rzeźbie rzymskiej. Fryzura rzeźby datuje ją na drugą ćwierć I wieku n.e.