Study after Velázquez's Portrait of Pope Innocent X

"Studium według portretu papieża Innocentego X Velázqueza" to obraz Francisa Bacona z 1953 roku, będący nowoczesną reinterpretacją słynnego portretu Diego Velázqueza. W latach 50. i wczesnych 60. XX wieku Bacon stworzył około 50 wersji tego dzieła, każdą z nowoczesnym akcentem na klasyczny temat. Bacon miał głęboki szacunek dla dawnych mistrzów, takich jak Tycjan, Rembrandt, Velázquez i Goya, ale rzadko malował bezpośrednio z natury. Zamiast tego czerpał inspirację z różnych źródeł wizualnych.

Na tym obrazie Bacon przedstawia papieża jako krzyczącą postać, otoczoną ciemnymi, bogatymi kolorami i ciężkimi zasłonami, co tworzy koszmarną atmosferę. Około 1953 roku jego paleta kolorów przesunęła się w kierunku ciemniejszych, bardziej nocnych odcieni, co mogło odzwierciedlać jego osobiste zawirowania, w tym koniec burzliwego związku. Papież często jest ukazywany w strukturze przypominającej klatkę, symbolizującą uczucie izolacji i uwięzienia.

Bacon wprowadził elementy takie jak ramy i zasłony, inspirowane artystami jak Giacometti i Moore, aby przekazać poczucie uwięzienia. Pionowe fałdy w jego pracach, przypominające zasłony, podkreślają samotność postaci. Krytycy interpretowali powtarzające się reinterpretacje obrazu Velázqueza przez Bacona na różne sposoby, niektórzy widząc w nich symboliczne sceny egzekucji lub przedstawienia upadku postaci ojca.

Fascynacja Bacona dziełem Velázqueza była napędzana jego zainteresowaniem eksploracją kolorów i wyrażaniem wewnętrznych zmagań, a nie jakąkolwiek specyficzną wrogością wobec papieży. Jako samozadeklarowany Nietzscheanin i ateista, Bacon odrzucał bezpośrednie symboliczne interpretacje swoich obrazów. Ostatecznie "Studium według portretu papieża Innocentego X Velázqueza" pozostaje wybitnym arcydziełem w twórczości Bacona, ukazującym jego charakterystyczny styl i złożone tematy.