The Bride Stripped Bare by Her Bachelors, Even

"Dziewica rozebrana przez swoich kawalerów, nawet" Marcela Duchampa, często określana jako „Wielkie Szkło”, jest jednym z najbardziej intrygujących dzieł sztuki nowoczesnej. Duchamp pracował nad tym arcydziełem od 1915 do 1923 roku, wykorzystując dwa duże panele szklane oraz różnorodne materiały, takie jak folia ołowiana, drut topikowy, a nawet kurz. Mające ponad 9 stóp wysokości, to samodzielnie stojące dzieło ujawnia skrupulatną dbałość Duchampa o detale, jego zastosowanie przypadkowych procedur oraz złożone studia perspektywiczne.

„Wielkie Szkło” stanowi zagadkę, z postacią „Dziewicy” w górnym panelu i dziewięcioma „Kawalerami” w dolnym panelu, wszystko to zamknięte w sieci tajemniczych urządzeń mechanicznych. Duchamp zawsze zakładał, że dziełu towarzyszyć będzie książka zatytułowana „Zielone Pudełko”, mająca pomóc widzom w zrozumieniu jego złożoności i zapobiec powierzchownemu oglądaniu. Choć początkowo może wydawać się niejasne, dzieło jest bogate w symbolikę i posiada styl, który trudno jednoznacznie sklasyfikować.

Po raz pierwszy wystawione w 1926 roku w Brooklyn Museum, „Wielkie Szkło” zostało uszkodzone podczas transportu, ale skrupulatnie naprawione przez samego Duchampa. Obecnie znajduje się w Philadelphia Museum of Art. Repliki można również znaleźć w muzeach w Sztokholmie, Londynie oraz na Uniwersytecie Tokijskim.

Wizualnie „Wielkie Szkło” jest prawdziwą ucztą dla oczu. Górny panel, znany jako Domaine of the Bride, i dolny, Bicycle of the Bachelors, są wypełnione geometrycznymi kształtami obrysowanymi drutem ołowianym i pomalowanymi w ziemistych tonach. Kolory wahają się od bladej szarości przez złoto, po ciemnobrązowy i czarny, z elementami takimi jak młyn do czekolady i połączone formy mechaniczne, które dodają złożoności dziełu.

Proces twórczy Duchampa przy „Wielkim Szkle” był daleki od konwencjonalnego. Artysta przyjął elementy przypadku i eksperymentu, co sprawia, że dzieło pozostawia wiele przestrzeni na interpretacje. Krytycy badali tematy takie jak pożądanie, cierpienie i interakcja między energią męską a żeńską w dziele. Niektórzy nawet łączyli je z teoriami fizyki lub literackimi dziełami, takimi jak „W kolonii karnej” Kafki i „Nadczłowiek” Jarry'ego.