Żółw sępi

Żółw jaszczurczy to niezwykłe stworzenie zamieszkujące słodkowodne siedliska Stanów Zjednoczonych. Jest rozpoznawalny jako jeden z najcięższych żółwi słodkowodnych na świecie oraz największy żółw w Ameryce Północnej. Można go łatwo rozpoznać po potężnych szczękach i charakterystycznych guzkach na skorupie, przypominających skórę aligatora.

Najnowsze badania wykazały, że rodzaj Macrochelys obejmuje w rzeczywistości dwa gatunki. Nazwa „żółw jaszczurczy” odnosi się zarówno do ich wyglądu, jak i zachowania, w tym unikalnych taktyk łowieckich i kamuflażowego pyska. Żółwie te są oportunistycznymi drapieżnikami, które żywią się głównie rybami, mięczakami, padliną i innymi zwierzętami wodnymi.

Można je znaleźć w południowo-wschodnich wodach USA, a ich rozmiary mogą być imponujące. Samce są zazwyczaj większe od samic i posiadają specyficzne cechy fizyczne, które je wyróżniają. Ze względu na potężny ugryzienie, żółwie jaszczurcze mogą być niebezpieczne, dlatego należy obchodzić się z nimi ostrożnie. W warunkach hodowli wymagają specyficznej diety i środowiska, aby mogły dobrze się rozwijać.

Żółwie te rozmnażają się co roku, a samice składają jaja, z których mogą wykluwać się samce lub samice, w zależności od temperatury inkubacji. Uważa się, że żyją bardzo długo, potencjalnie nawet do 200 lat w naturalnym środowisku, choć w niewoli ich długość życia wynosi zazwyczaj od 20 do 70 lat.

Niestety, żółwie jaszczurcze stoją w obliczu wielu zagrożeń, takich jak drapieżnictwo, niszczenie siedlisk, nadmierny odłów oraz handel egzotycznymi zwierzętami. Są wymienione jako gatunek zagrożony i objęte ochroną w kilku stanach USA. Pojawiły się również doniesienia o inwazyjnych populacjach w krajach takich jak Republika Południowej Afryki oraz w kilku krajach europejskich, co budzi obawy dotyczące ich wpływu na lokalne ekosystemy.