Gołąb brunatny

Gołąb żółtooki, znany również jako gołąb blady, to fascynujący ptak należący do rodziny gołębiowatych (Columbidae). W okresie lęgowym zamieszkuje południowy Kazachstan, Uzbekistan, Turkmenistan, Tadżykistan, Kirgistan, Afganistan, północno-wschodni Iran i północno-zachodnie Chiny. Zimą migruje do północno-wschodniego Pakistanu, Dżammu i Kaszmiru oraz części Radżastanu.

Niestety, ten urokliwy ptak zmaga się z malejącą liczebnością głównie z powodu polowań, i obecnie jest klasyfikowany jako "narażony" przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN).

Po raz pierwszy został opisany w 1856 roku przez francuskiego ornitologa Charlesa Luciena Bonaparte. Gołąb żółtooki otrzymał swoją naukową nazwę na cześć niemieckiego biologa Eduarda Friedricha Eversmanna. Ten średniej wielkości ptak jest głównie popielaty, z różowawo-fioletowym połyskiem na koronie, gardle i piersi. Ma również czarny pas na skrzydle oraz charakterystyczne żółte tęczówki. Chociaż można go pomylić z gołębiem skalnym lub gołębiem górskim, posiada on swoje unikalne cechy, które go wyróżniają.

Gołąb żółtooki preferuje stepy i nizinne tereny do lęgów, natomiast zimą można go spotkać w regionach rolniczych i sadach. Jego dieta składa się głównie z nasion, ziaren i jagód, które zbiera z ziemi, czasami zrywając owoce bezpośrednio z roślin.

Gdy nadchodzi jesień, te gołębie migrują na południe, tworząc stada, które zimą nocują na drzewach. Gniazdowanie zazwyczaj odbywa się późną wiosną i latem, a gniazda często budowane są na klifach, w dziuplach drzew lub w ruinach starych budynków.

Populacja gołębia żółtookiego znacząco zmniejszyła się na przestrzeni lat z powodu polowań. Dawniej licznie występujące, obecnie te ptaki spotyka się w znacznie mniejszych stadach, często liczących tylko kilkadziesiąt osobników. Dlatego działania ochronne są kluczowe, aby zapobiec dalszemu spadkowi liczebności i zapewnić przetrwanie tego gatunku.