Hełmiatka zwyczajna

Hełmiatka zwyczajna to wyjątkowo charakterystyczna kaczka, której nie sposób przegapić. Jej nazwa naukowa odnosi się do cech „kaczki” i „złoto-czerwonej”, co wyróżnia tę dużą nurkującą kaczkę na tle innych ptaków. Spotkać ją można w sezonie lęgowym na bagnach i jeziorach nizinnych Europy Południowej, aż po Azję Środkową i Mongolię. Zimą migruje na Subkontynent Indyjski i do Afryki, a niektóre północne ptaki wybierają Afrykę Północną jako miejsce zimowania.

Samce hełmiatki są szczególnie rozpoznawalne dzięki swoim zaokrąglonym, pomarańczowym głowom, czerwonym dziobom, czarnym piersiom, białym bokom, brązowym grzbietom i czarnym ogonom. Samice mają bardziej stonowany wygląd, są głównie jasnobrązowe z ciemniejszymi grzbietami i czubkami oraz białawymi twarzami. W okresie pierzenia samce upodabniają się do samic, zachowując jednak swoje czerwone dzioby.

Te kaczki są bardzo towarzyskie i zimą często łączą się w duże stada, nierzadko mieszając się z innymi nurkującymi kaczkami. Żywią się głównie roślinami wodnymi, nurkując lub brodząc w poszukiwaniu pożywienia. Ciekawostką jest, że częściej niż inne nurkujące kaczki unoszą się na wodzie podczas szukania pokarmu.

Pod względem komunikacji, samce hełmiatki zwyczajnej wydają świszczące dźwięki, podczas gdy samice wydają ochrypłe odgłosy. Budują swoje gniazda nad brzegami jezior, ukrywając je w gęstej roślinności, i zazwyczaj składają od 8 do 12 bladozielonych jaj.

Status hełmiatki zwyczajnej na Wyspach Brytyjskich jest nieco tajemniczy. Niektóre osobniki są uważane za uciekinierów z niewoli lub celowo wypuszczone, podczas gdy inne mogą być naturalnymi migrantami. Niezależnie od ich pochodzenia, udało im się założyć stabilną dziką populację, szczególnie w rejonach Anglii takich jak Gloucestershire, Oxfordshire i Northamptonshire.

Hełmiatka zwyczajna jest również objęta ochroną w ramach Porozumienia o Ochronie Wędrownych Ptaków Wodnych Afryki i Eurazji (AEWA), co podkreśla znaczenie działań na rzecz jej ochrony.