Fakty o: Mewa tybetańska
'Mewa tybetańska – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny mewowatych. Wędrowny; gniazdują w górach południowo-centralnej Azji, zimują na jej południowych i południowo-wschodnich wybrzeżach. Nie są zagrożone wyginięciem.
Taksonomia
Po raz pierwszy gatunek opisał Thomas Caverhill Jerdon w 1840 na podstawie holotypu z zachodniego wybrzeża Półwyspu Indyjskiego. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Larus brunnicephalus. Obecnie (2020) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza mewę tybetańską w rodzaju Chroicocephalus. Uznaje gatunek za monotypowy. Niektórzy autorzy podtrzymują nazwę Larus brunnicephalus. Populacja z Pamiru zdaje się mieć cechy pośrednie między mewą tybetańską a śmieszką (Chroicocephalus ridibundus), stąd też część autorów uznaje ją za reprezentującą osobny podgatunek śmieszki.
Morfologia
Długość ciała 41–45 cm, masa ciała 450–714 g. Wyglądem mewy tybetańskie przypominają śmieszki. W odróżnieniu do niej mają jednak jasną tęczówkę i masywniejszy dziób. Ponadto na czarnych końcach lotek I rzędu występuje biała plama. W szacie godowej brązowy obszar na głowie jest jaśniejszy niż u śmieszki, a jego czarna krawędź jest lepiej widoczna. W szacie spoczynkowej wzór na głowie identyczny jak u śmieszki.
Zasięg występowania
Mewy tybetańskie są wędrowne. Gnieżdżą się w górach południowo-centralnej Azji, między 3000 a 4500 m n.p.m.: w Turkiestanie i zachodnich Chinach (zachodnia część regionu autonomicznego Sinciang), dalej na południe do Pamiru (po jezioro Kara-kul), Ladakh i Tybetu. Zimują na obszarze od południowo-wschodniej Azji przez wybrzeża Indii i północnej Sri Lanki po Półwysep Arabski.
Ekologia i zachowanie
Mewy tybetańskie gniazdują na wyspach dużych, wysoko położonych jezior o różnym zasoleniu lub na przyległych do nich bagnach. Sezon lęgowy zaczyna się w maju. Gniazdują kolonijnie, kolonie liczą od 50 do kilku tysięcy par. Zimują na wybrzeżach i na rzekach. W sezonie lęgowym dieta urozmaicona; zjadają gryzonie, odpadki, larwy, pozbawione skorup ślimaki i dżdżownicowate; zimą żywią się między innymi rybami, krewetkami.
Status
IUCN uznaje mewę tybetańską za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988.
Afganistan