Sieweczka mongolska

Sieweczka mongolska – gatunek średniego ptaka wędrownego z rodziny sieweczkowatych, zamieszkujący w zależności od podgatunku:

• Charadrius mongolus pamirensis – zachodni Tienszan, Pamir i Karakorum. Zimuje od południowej, przez wschodnią Afrykę po zachodnie Indie.
• sieweczka himalajska (Charadrius mongolus atrifrons) – Himalaje i południowy Tybet. Zimuje od Indii po Sumatrę.
• Charadrius mongolus schaeferi – od wschodniego Tybetu po południową Mongolię. Zimuje od Tajlandii po Wielkie Wyspy Sundajskie.
• sieweczka mongolska (Charadrius mongolus mongolus) – wschodnia Syberia i rosyjska część Dalekiego Wschodu. Zimuje od Tajwanu po Australię, nieliczne ptaki dolatują do Nowej Zelandii.
• Charadrius mongolus stegmanni – od Półwyspu Czukockiego po Kamczatkę, północne Kuryle oraz Wyspy Komandorskie. Rzadko zalatuje na Alaskę. Zimuje od południowej części Wysp Riukiu przez Tajwan po Australię.

Do Polski zalatuje wyjątkowo. Odnotowano tylko dwa pojawienia – w 1977 przy ujściu Wisły i w 2005 koło Jastarni na Półwyspie Helskim.

Cechy gatunku

W szacie godowej samiec ma boki i przód głowy oraz gardło, brzuch i podogonie białe. Przód ciemienia i kantarek oraz pokrywy uszne czarne (na czole pozostaje jednak biała plama). Wierzch głowy, kark i wole jasnordzawe. Grzbiet i skrzydła szare z brązowym odcieniem. Dziób czarny, nogi ciemne. Samiec w szacie spoczynkowej, samica i osobniki młodociane mają barwy bardziej stonowane. Bardzo podobna sieweczka pustynna jest nieco większa, ciemniejsza, bardziej kontrastowa oraz ma dłuższy, grubszy dziób i dłuższe nogi.

Wymiary średnie

długość ciała 18–21 cmrozpiętość skrzydeł 45–58 cmmasa ciała 39–110 g

Biotop

Niezalesione tereny, zazwyczaj w pobliżu zbiorników wodnych.

Gniazdo

W zagłębieniu, na ziemi.

Jaja

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju – czerwcu 2–3 jaja.

Wysiadywanie

Jaja wysiadywane są przez okres 22 do 24 dni przez obydwoje rodziców.

Pożywienie

Drobne bezkręgowce.

Ochrona

W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej.