Guoba

Przypalony ryż, znany również jako chrupiący ryż, tworzy przyjemnie zrumienioną skorupkę na dnie garnka, gdy gotuje się na bezpośrednim ogniu. Ten smaczny przysmak występuje w różnych kuchniach na całym świecie, każda z własną nazwą i specjalnym zastosowaniem.

W Chinach, ta chrupiąca delicja nazywa się guoba. Jest spożywana jako przekąska, dodawana do potraw z gęstymi sosami lub podawana w zupach i gulaszach. W Indonezji, wersja znana jako intip jest przekształcana w chrupiący krakers ryżowy. W Iranie, ceniona chrupiąca skorupka nazywa się tahdig i jest ukochanym elementem kuchni irańskiej. W Japonii, wersja okoge jest zazwyczaj spożywana z warzywami lub zmiękczana wodą, zupą albo herbatą. Tymczasem w Korei, nurungji jest spożywana jako przekąska, parzona na herbatę ryżową lub ponownie gotowana, tworząc smaczne danie ryżowe.

W Ameryce Łacińskiej, przypalony ryż ma różne nazwy, takie jak cucayo, pegao i concón, w zależności od kraju. Na Filipinach, nazywany tutong, znajduje swoje miejsce w różnych potrawach. W Wietnamie, znany jako cơm cháy, jest smażony na złoty kolor i posypany wiórkami wieprzowymi, suszonymi krewetkami i innymi smacznymi składnikami, tworząc popularne danie.

Przypalony ryż to kulinarny skarb obecny w wielu kulturach, z każdą dodającą swój unikalny akcent do tego chrupiącego przysmaku.