Inskrypcja Siloe

Inskrypcja z Siloam, znana również jako Inskrypcja z Shiloah lub Silwan, to starożytny tekst znaleziony w tunelu Siloam w Wschodniej Jerozolimie. Tunel, zbudowany w VIII wieku p.n.e., został zaprojektowany do skierowania wody z Źródła Gihon do Basenu Siloam. To, co wyróżnia tę inskrypcję, to fakt, że upamiętnia publiczny projekt budowlany, co jest stosunkowo rzadkie w tym regionie w porównaniu z podobnymi zapisami z Egiptu i Mezopotamii.

Inskrypcja jest jednym z najstarszych przykładów pisma hebrajskiego, napisanym w alfabecie paleohebrajskim. Została odkryta w 1838 roku przez młodego chłopca eksplorującego tunel, a w 1880 roku usunięta i przewieziona do Muzeum Archeologicznego w Stambule, gdzie znajduje się do dziś. Budowa tunelu jest powiązana z królem Ezechiaszem, który zlecił przekierowanie wody, aby zabezpieczyć Jerozolimę podczas oblężenia asyryjskiego, jak wspomniano w Biblii.

Inskrypcja składa się z sześciu linii, które opisują proces budowy tunelu. Opisuje idealizowaną historię robotników kopiących z obu końców i spotykających się w środku, prawdopodobnie używając dźwięku do nawigacji. Choć zazwyczaj jest postrzegana jako pamiątkowy zapis, niektórzy uważają, że mogła mieć charakter ofiarny.

Podjęto próby sprowadzenia inskrypcji z Siloam z powrotem do Izraela. Jednak Turcja, jako obecny właściciel artefaktu, uważa go za część swojego dziedzictwa kulturowego i odmówiła jego zwrotu. Mimo to Turcja wyraziła pewną otwartość na wypożyczenie inskrypcji do Jerozolimy na tymczasową wystawę.