Jazgarz

Eurazjatycki jazgarz, często nazywany po prostu jazgarzem, to ryba słodkowodna pochodząca z umiarkowanych regionów Europy i północnej Azji. Niestety, przedostała się do Wielkich Jezior w Ameryce Północnej, gdzie stała się problematycznym gatunkiem inwazyjnym. Jazgarze rozmnażają się w szybkim tempie, przewyższając wiele rodzimych gatunków ryb.

Pod względem wyglądu jazgarz częściowo przypomina sandacza. Ma oliwkowo-brązowy do złotobrązowego grzbiet oraz żółtawo-białe podbrzusze. Jedną z jego charakterystycznych cech jest kolczasta płetwa grzbietowa, a także jest znany z agresywnego charakteru. Jazgarze żywią się głównie zoobentosami (małymi organizmami żyjącymi na dnie zbiorników wodnych) i są niezwykle płodnymi rozmnażaczami, z jedną samicą zdolną do złożenia od 130 000 do 200 000 jaj rocznie.

W swoich rodzimych regionach jazgarze można znaleźć w różnych zbiornikach wodnych, w tym w Morzu Kaspijskim, Czarnym, Aralskim, Bałtyckim i Północnym. Rozprzestrzeniły się również na część Europy Zachodniej i zostały wprowadzone do Wielkich Jezior. Ich obecność w Wielkich Jeziorach spowodowała znaczne problemy ekologiczne, ponieważ konkurują z lokalnymi gatunkami o pożywienie. Aby temu przeciwdziałać, prowadzone są działania mające na celu zwiększenie populacji naturalnych drapieżników, takich jak sandacz i szczupak. Ponadto, naukowcy badają metody chemiczne i feromonowe w celu kontrolowania liczby jazgarzy.

Problem nie ogranicza się do Ameryki Północnej. W Loch Lomond w Szkocji zaobserwowano, że inwazyjne populacje jazgarzy żerują na jajach rodzimych siei, co zaburza lokalny ekosystem. To podkreśla szerszy problem: jazgarze w nieznanych im środowiskach stanowią poważne zagrożenie dla bioróżnorodności i równowagi ekosystemów. Dlatego skuteczne strategie zarządzania są kluczowe, aby złagodzić ich wpływ i chronić rodzime gatunki.