Żołna obrożna

Szablonogłówka kasztanowata, często nazywana pszczołojadem zatokowym, to zachwycający ptak z rodziny Meropidae. Te ptaki zamieszkują subkontynent indyjski oraz części Azji Południowo-Wschodniej. Wyróżniają się smukłymi sylwetkami i żywymi barwami — głównie zielonymi z niebieskimi akcentami na kuprze i dolnej części brzucha. Ich prawdziwym atutem wizualnym jest kasztanowe oblicze, gardło, korona i kark. Mają także czarną pręgę na oku i cienki, zakrzywiony czarny dziób. Samce i samice wyglądają podobnie, choć młodsze ptaki są zazwyczaj mniej barwne.

Te pszczołojady osiągają długość około 18-20 cm, ale nie mają długich środkowych piór ogonowych, charakterystycznych dla wielu krewnych. Preferują gniazdowanie w subtropikalnych otwartych lasach, często w pobliżu wody i na wyższych wysokościach. Ich dieta składa się głównie z owadów, takich jak pszczoły, osy i szerszenie, które zręcznie łapią w locie z gałęzi. Znane ze swojej społecznej natury, te ptaki zakładają kolonie na piaszczystych brzegach, gdzie kopią długie tunele, by złożyć jaja. Oboje rodzice dzielą odpowiedzialność za opiekę nad jajami, a także wspólnie karmią i chronią swoje potomstwo.

Naukowa nazwa ptaka oddaje hołd francuskiemu botanikowi Jeanowi Baptiste'owi Leschenault de la Tour. Istnieją interesujące różnice między podgatunkami: jawajski podgatunek, M. l. quinticolor, ma unikalny żółty odcień i niebieskie pióra ogonowe, podczas gdy rasa andamanensis z Wysp Andamańskich jest nieco większa niż odmiana indyjska. Szablonogłówka kasztanowata ma karmazynowe tęczówki, czarny dziób i ciemne nogi z rogowo zabarwionymi szponami. Ich głos jest dość podobny do głosów europejskiego pszczołojada.