Anubis Shrine

Sanktuarium Anubisa było istotnym elementem wyposażenia grobowego faraona Tutanchamona z XVIII dynastii. Howard Carter odkrył je niemal nienaruszone w 1922 roku, w grobowcu Tutanchamona w Dolinie Królów w Tebach. Znajdowało się tuż za wejściem do Skarbca, a na nim znajdowała się figura boga Anubisa, skierowana na zachód.

Statua Anubisa, przedstawiająca leżącego szakala, była wykonana z drewna pomalowanego na czarno, ozdobiona misternymi detalami ze złota i srebra. Była owinięta w lniane tkaniny datowane na panowanie faraona Echnatona.

Samo sanktuarium miało trapezoidalny kształt, wykonane było z drewna pokrytego gipsem i złoconą folią. Było ozdobione symbolami wytrzymałości i życia związanymi z Ozyrysem, Izydą i Anubisem. Wewnątrz znajdowały się różne przedmioty kultowe i biżuteria, choć niektóre z nich zostały naruszone przez rabusiów grobów. Sanktuarium prawdopodobnie było używane podczas procesji pogrzebowej Tutanchamona i umieszczone przed skrzynią kanopską w Skarbcu.

Zachodnia orientacja sanktuarium i statuy Anubisa symbolizowała zaświaty w wierzeniach egipskich, podkreślając rolę Anubisa jako strażnika nekropolii. Magiczna cegła znaleziona przy wejściu do Skarbca miała ochronny napis, mający za zadanie chronić zmarłego, później wiązany z mitem Klątwy Faraonów, który został spopularyzowany przez media.

Postawa i forma statuy Anubisa przypominały hieroglif symbolizujący Anubisa, podkreślając jego rolę jako strażnika i mistrza tajemnic. Odkrycie i restauracja Sanktuarium Anubisa dostarczyły cennych informacji na temat starożytnych egipskich praktyk pogrzebowych i wierzeń religijnych.