Mewa białooka

Mewa białooka to mały, unikalny ptak, który występuje wyłącznie na obszarze Morza Czerwonego. Z populacją liczącą jedynie od 4 000 do 6 500 par, stanowi jedną z najrzadszych mew na świecie. Ze względu na zagrożenia wynikające z działalności człowieka i zanieczyszczenia ropą naftową, gatunek ten jest klasyfikowany jako bliski zagrożenia (Near Threatened) według IUCN.

Ptaki te są blisko spokrewnione z mewą żałobną i zazwyczaj są zaliczane do rodzaju Larus. Dorosłe mewy białookie są łatwe do rozpoznania. W sezonie lęgowym mają czarną czapeczkę, która sięga do górnej części gardła, średnio-ciemnoszare górne partie ciała oraz białe podbrzusze. Pełne upierzenie dorosłych ptaków osiągają w wieku dwóch do trzech lat. Młode mewy natomiast mają czekoladowo-brązowe upierzenie. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech dorosłej mewy białookiej jest jej długi, smukły dziób, który jest intensywnie czerwony z czarną końcówką.

Mewy białookie gniazdują na przybrzeżnych wyspach Morza Czerwonego od lipca do września. Przez resztę roku można je spotkać na całym obszarze Morza Czerwonego, a niektóre z nich nawet podróżują do Omanu i Somalii.