Sieweczka morska

Sieweczka morska to mały, uroczy ptak z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae), występujący na całym świecie. Zarówno samce, jak i samice mają jasne upierzenie oraz ciemne nogi i dzioby, choć samce wyróżniają się ciemnymi, niekompletnymi pasami na piersi i wyraźnymi oznaczeniami na głowie. Do 2009 roku naukowcy sądzili, że sieweczka morska i północnoamerykańska sieweczka śnieżna to ten sam gatunek. Jednak badania genetyczne wykazały, że są to odrębne gatunki.

Ptaki te mają szeroki zakres występowania, żyjąc na obszarach od Afryki po Azję i Europę, na szerokościach geograficznych od 10º do 55º. Sieweczki morskie preferują gniazdowanie na ziemi, w otwartych, wilgotnych miejscach, z dala od gęstej roślinności i działalności ludzkiej. Ich dieta składa się głównie ze stawonogów i bezkręgowców.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, sieweczki morskie wykazują różnorodne zachowania. Niektóre pary są monogamiczne, podczas gdy inne mogą mieć wielu partnerów. Są dość terytorialne i agresywnie bronią swoich gniazd przed drapieżnikami. Ich zaloty obejmują skomplikowane pokazy, a zarówno samce, jak i samice biorą udział w budowaniu gniazda i inkubacji jaj.

Co ciekawe, po pewnym czasie jedno z rodziców często opuszcza gniazdo, pozostawiając drugiego rodzica z pisklętami. Sieweczki morskie są znane z charakterystycznych odgłosów, w tym alarmowych i ostrzegawczych. Żerują samotnie lub w małych grupach, głównie żywiąc się drobnymi wodnymi i lądowymi bezkręgowcami.

Chociaż obecnie są sklasyfikowane jako gatunek najmniejszej troski na Czerwonej Liście ze względu na dużą populację, sieweczki morskie stają w obliczu zagrożeń takich jak utrata siedlisk, zakłócenia ze strony ludzi i drapieżnictwo. Działania ochronne koncentrują się na ochronie naturalnych siedlisk, redukcji zakłóceń ze strony ludzi oraz kontrolowaniu działań, które zakłócają ich miejsca gniazdowania. Sieweczka morska jest chroniona na mocy załącznika I dyrektywy ptasiej UE oraz załącznika II konwencji berneńskiej, które mają na celu ochronę ich populacji.