Stela sępów

Stela Sępów to fascynujący starożytny monument z Mezopotamii, datowany na okres Wczesnodynastyczny III. Upamiętnia zwycięstwo miasta-państwa Lagasz nad jego rywalem, Ummą. Nazwa steli pochodzi od sępów przedstawionych na jednej ze scen. Pierwotnie wyrzeźbiona z wapienia, stela zachowała się jedynie w siedmiu fragmentach, z których wszystkie znajdują się obecnie w Luwrze.

Fragmenty te odkrył francuski archeolog Ernest de Sarzec pod koniec XIX wieku w Tello (starożytne Girsu) na terenie dzisiejszego Iraku, podczas różnych kampanii wykopaliskowych. Monument został wzniesiony przez króla Eannatuma z Lagasz, by upamiętnić jego triumf nad Uszem, królem Ummy.

Gdyby stela była kompletna, miałaby około 1,80 metra wysokości i ukazywała skomplikowane reliefy po obu stronach. Tego rodzaju monumenty były powszechnym sposobem świętowania zwycięstw wojennych w południowej Mezopotamii. Obie strony steli przedstawiają zarówno sceny mitologiczne, jak i historyczne, ukazując bogów i bitwy.

Po stronie mitologicznej można zobaczyć boga Ningirsu oraz boginię Ninhursag. Natomiast strona historyczna ilustruje Eannatuma prowadzącego swoich żołnierzy do bitwy, depczącego pokonanych wrogów, z sępami unoszącymi odcięte głowy. Inskrypcje w sumeryjskim piśmie klinowym szczegółowo opisują konflikt o ziemie rolnicze między Lagasz a Ummą, zakończony zwycięstwem Eannatuma i przysięgą lidera Ummy, że nie będzie więcej naruszał terytorium Lagasz.

Stela Sępów to bezcenne znalezisko archeologiczne, które rzuca światło na życie polityczne i religijne starożytnej Mezopotamii. Podkreśla intensywne walki o władzę między miastami-państwami oraz znaczącą rolę bogów w legitymizowaniu władców.