Pita

Pita, czasami zapisywana jako "pitta" to okrągły placek z mąki pszennej, który stanowi podstawowy element diety w krajach śródziemnomorskich i na Bliskim Wschodzie. Dostępna jest w różnych formach, w tym w popularnej wersji z kieszonką, często nazywanej chlebem arabskim lub syryjskim, oraz w wersji bez kieszonki, jak grecka pita używana do zawijania souvlaki. W kulturze zachodniej "pita" może odnosić się do różnych rodzajów placków, z lokalnymi wariacjami, takimi jak różne style arabskiego khubz.

Historia pity sięga czasów prehistorycznych na Bliskim Wschodzie, z dowodami na jej istnienie sprzed około 14,500 lat. Wczesne cywilizacje, takie jak Mezopotamia, w dużej mierze opierały swoją dietę na pszenicy i jęczmieniu, co sprawiało, że chleb był kluczowym składnikiem ich codziennego jadłospisu. Jednak nowoczesna wersja pity z kieszonką, którą znamy dzisiaj, prawdopodobnie pojawiła się znacznie później, ponieważ nie jest wspomniana w starożytnych ani średniowiecznych tekstach arabskich.

Słowo "pita" pochodzi z różnych źródeł językowych, a angielski zapożyczył je z nowogreckiego. Może być również związane ze starogreckimi słowami odnoszącymi się do chleba lub żywicy. Termin ten został zaadaptowany w wielu językach, w tym w tureckim, różnych językach bałkańskich, arabskim i greckim, każdy z własnym unikalnym odcieniem znaczeniowym.

Pieczenie pity wymaga wysokich temperatur, które powodują, że ciasto pęcznieje, tworząc charakterystyczną kieszonkę dzięki parze wewnątrz ciasta. W warunkach komercyjnych produkcja pity jest wysoce zautomatyzowana, co pozwala na szybkie i efektywne wytwarzanie dużych ilości.

Co do jedzenia pity, jej wszechstronność jest niezaprzeczalna. Można jej używać do nabierania dipów, zawijania kebabów, gyrosów czy falafeli, a nawet pieczenia na chrupiące chipsy. W kuchni tureckiej "pide" odnosi się do różnych stylów chleba, w tym płaskich placków i dań przypominających pizzę. Na Cyprze i w Grecji pita pełni wiele funkcji, od bycia bazą do zawijania souvlaki lub gyrosów, po spód do wypieków.