Russian Mennonite zwieback

Rosyjski mennonicki zwieback, znany również jako "Tweebak" w języku Plautdietsch, to specyficzny rodzaj bułki drożdżowej składającej się z dwóch kawałków ciasta ułożonych jeden na drugim. Sztuka pieczenia polega na tym, aby górna kulka ciasta nie spadła podczas pieczenia, co bywa prawdziwym wyzwaniem. Tradycyjnie bułki te piecze się w soboty i spożywa w niedzielne poranki lub podczas popołudniowego Faspa, czyli lekkiego posiłku.

Historia zwieback sięga portowych miast Holandii i Gdańska, gdzie żeglarze zabierali ze sobą tostowane, suszone bułki na długie morskie podróże. Mennonici, którzy wyemigrowali z Holandii i osiedlili się w Prusach Zachodnich, w okolicach Gdańska, kontynuowali tę tradycję. Później zabrali ją ze sobą do Rosji, na tereny dzisiejszej Ukrainy, gdzie zakładali nowe kolonie.

Klasyczny przepis na zwieback często wymaga użycia smalcu zamiast masła, lub ich mieszanki, co nadaje bułkom bogaty smak, niewymagający dodatkowego masła przy podawaniu. Świetnie smakują również z odrobiną dżemu lub galaretki. Te przepisy są zazwyczaj przekazywane z pokolenia na pokolenie, często z miarami opartymi na doświadczeniu, a nie na precyzyjnych jednostkach.

Aby przygotować zwieback, zazwyczaj zaczyna się od sparzenia mleka i tłuszczu, a następnie dodaje się drożdże. Następnie miesza się mąkę, sól i cukier, aby uformować ciasto, z którego formuje się kulki i pozostawia do wyrośnięcia. Na koniec piecze się je w temperaturze 210ºC, aż nabiorą pięknego, złotobrązowego koloru.

Rosyjski mennonicki zwieback to więcej niż tylko bułka drożdżowa; to ceniona tradycja przekazywana z pokolenia na pokolenie, odzwierciedlająca bogatą historię migracji i wymiany kulturowej.