Sago

Sago to rodzaj skrobi pozyskiwanej z rdzenia różnych tropikalnych palm, przy czym najczęstszym źródłem jest palma Metroxylon sagu. Jest to kluczowy pokarm dla ludzi zamieszkujących niziny Nowej Gwinei i Moluków, gdzie występuje pod różnymi nazwami, takimi jak saksak, rabia i sagu. Głównymi producentami sago są kraje Azji Południowo-Wschodniej, zwłaszcza Indonezja i Malezja.

Sago można spożywać w różnych formach – jako kulki, pastę lub naleśniki. Komercyjnie często przetwarzane jest na perły, które świetnie nadają się do przygotowywania słodkiego puddingu sago. Innym źródłem sago jest sagowiec (Cycas revoluta), ale należy zachować ostrożność, ponieważ ta roślina jest trująca i wymaga specjalnej obróbki, aby stała się bezpieczna do spożycia.

Proces ekstrakcji sago jest dość interesujący. Zaczyna się od rozcięcia pni palm i mielenia rdzenia w celu uwolnienia skrobi. Następnie skrobia jest płukana i przesiewana. Palmy sago są zazwyczaj zbierane, gdy mają od 7 do 15 lat, a każda palma może dostarczyć około 150-300 kg skrobi. Jeśli pozyskuje się sago z sagowca, trzeba być bardzo ostrożnym, aby usunąć wszelkie toksyny. W niektórych regionach ludzie również pozyskują sago z korzeni manioku.

Pod względem odżywczym, sago składa się głównie z węglowodanów i zawiera bardzo mało białka, witamin czy minerałów. Mimo to jest podstawowym składnikiem wielu tradycyjnych diet i może być używane do przygotowywania różnych potraw, takich jak puddingi, kluski i chleb. Perły sago są również popularne jako zagęstniki i są szeroko stosowane w kuchni indyjskiej, bengalskiej i lankijskiej.

Poza żywnością, skrobia sago ma zastosowanie w przemyśle tekstylnym do apretury włókien. Jednakże, występuje pewien konflikt związany z komercyjnym zbieraniem sago. Czasami duża skala zbiorów może kolidować z potrzebami żywnościowymi lokalnych społeczności, które polegają na sago jako podstawowym źródle pożywienia.