Padang Roco Inscription

Inskrypcja Padang Roco, znana również jako Prasasti Padang Roco w języku indonezyjskim, jest starożytnym reliktem datowanym na rok 1286 n.e. Została odkryta w 1911 roku w pobliżu rzeki Batanghari, w kompleksie świątynnym Padangroco w Zachodniej Sumatrze, Indonezja. Nazwa „Padang Roco” oznacza „pole posągów” w lokalnym języku Minangkabau, gdzie „Padang” oznacza „pole”, a „roco” odnosi się do wizerunków bóstw hinduistyczno-buddyjskich.

Inskrypcja, wyryta na prostokątnej kamiennej podstawie, która podtrzymuje statuę Amoghapasa, jest napisana starożytnym pismem jawajskim w językach staromalajskim i sanskrycie. Obecnie ten artefakt znajduje się w Muzeum Narodowym Indonezji w Dżakarcie.

Inskrypcja Padang Roco pochodzi z epoki królestwa Singhasari na Jawie i królestwa Melayu Dharmasraya na Sumatrze. Dokumentuje transport statuy Amoghapasa Lokeshvara z Jawy na Sumatrę za panowania króla Kertanegary. Inskrypcja opisuje radość mieszkańców Svarnabhumi, zwłaszcza ich króla, Tribhuwanaraja Mauliwarmmadewa, z otrzymania tego daru.

Jak przetłumaczył Slamet Muljana, inskrypcja szczegółowo opisuje wydarzenia związane z wzniesieniem statuy w Dharmasraya. Dodatkowo, w 1347 roku Adityawarman przeniósł statuę do miejscowości Rambahan, w pobliżu rzeki Langsat, i dodał kolejną inskrypcję, znaną jako inskrypcja Amoghapasa.

Inskrypcja Padang Roco dostarcza cennych informacji na temat wymian kulturowych i historycznych między Jawą a Sumatrą w XIII wieku, podkreślając religijne i polityczne związki tamtego okresu.