Doenjang

Doenjang, czyli pasta sojowa, to tradycyjna koreańska fermentowana pasta z fasoli, wykonana wyłącznie z soi i solanki. Pochodzi z procesu wytwarzania sosu sojowego do zup i może być również spożywana jako aromatyczna przyprawa.

Historia doenjang jest bogata i sięga starożytnej Korei, jeszcze przed erą Trzech Królestw. Teksty historyczne podkreślają użycie doenjang i ganjang (sosu sojowego) w różnych ceremoniach i wydarzeniach na przestrzeni dziejów Korei.

Aby zrobić doenjang, soja jest najpierw fermentowana, aby stworzyć meju, czyli koreańskie bloki sojowe. Te bloki meju są następnie starzone w naczyniach onggi z solanką, węglem drzewnym i papryczkami chili. Po fermentacji kawałki meju są miażdżone, aby uzyskać doenjang, a płynny produkt uboczny jest zagotowywany, aby stworzyć ganjang.

Istnieje kilka rodzajów doenjang, takich jak Tojang i Jangjae, z unikalnymi metodami produkcji. Wersje fabryczne mogą zawierać dodatkowe składniki, takie jak mąka pszenna.

W kuchni koreańskiej doenjang jest wszechstronnym produktem podstawowym. Używa się go jako przyprawy lub sosu do maczania. Często miesza się go z czosnkiem, olejem sezamowym i innymi składnikami, aby zrobić ssamjang, który doskonale komponuje się z liściastymi warzywami i mięsem. Doenjang jest także kluczowym składnikiem zup i gulaszy, takich jak doenjang jjigae.

Pod względem wartości odżywczych, doenjang jest bogaty we flawonoidy, witaminy, minerały i fitoestrogeny, które uważa się za oferujące różne korzyści zdrowotne, w tym potencjalne właściwości przeciwnowotworowe. Jest również dobrym źródłem lizyny, niezbędnego aminokwasu, oraz kwasów tłuszczowych, takich jak kwas linolowy i linolenowy.

Doenjang zyskuje międzynarodową popularność jako kluczowy składnik autentycznej kuchni koreańskiej. Często porównuje się go do innych azjatyckich fermentowanych past sojowych, takich jak dajiang z północno-wschodnich Chin i miso z Japonii.

W kulturze popularnej doenjang jjigae pojawiał się w filmach i pozostaje ulubionym daniem w Korei. Pojawił się nawet termin "dziewczyna doenjang", który opisuje osobę, która chwali się luksusowymi przedmiotami, ale w domu cieszy się prostymi, tanimi potrawami, takimi jak doenjang.