Nurungji

Przypalony ryż, często określany jako chrupiący ryż, to pyszna, cienka warstwa lekko zrumienionego ryżu, która tworzy się na dnie garnka podczas gotowania na bezpośrednim ogniu. Ten chrupiący przysmak jest znany pod różnymi nazwami i wykorzystywany na różne sposoby w kuchniach na całym świecie.

W Chinach nazywany jest guoba. Można go spotkać jako przekąskę, dodatek do potraw z gęstymi sosami, a nawet jako składnik zup i gulaszy. W Indonezji przypalony ryż nazywa się intip i przekształca się go w chrupiące krakersy ryżowe.

Kuchnia irańska również ceni tę chrupiącą warstwę, określając ją mianem tahdig. Jest to tak wyjątkowa specjalność, że często podaje się ją gościom. Tymczasem w Japonii nazywa się go okoge. Japończycy jedzą go z warzywami lub zwilżają wodą, zupą albo herbatą, tworząc komfortowe danie.

W Korei przypalony ryż jest znany jako nurungji. Koreańczycy jedzą go jako przekąskę, przygotowują z niego herbatę ryżową lub ponownie gotują go w wodzie, tworząc nureun bap.

Kraje Ameryki Łacińskiej mają swoje własne nazwy i zastosowania dla przypalonego ryżu. W kuchniach kolumbijskiej, dominikańskiej i portorykańskiej jest to ukochany składnik.

Na Filipinach nazywa się go tutong lub dukót i używa się go w różnych daniach, nawet jako unikalny smak lodów.

W Wietnamie przypalony ryż znany jest jako cơm cháy. Smaży się go na złoty kolor i obkłada smakołykami, takimi jak suszona wieprzowina, suszone krewetki, szczypiorek i pasta chili, tworząc popularne danie.

Te różne wariacje przypalonego ryżu pokazują jego wszechstronność i znaczenie kulturowe w tradycjach kulinarnych na całym świecie.