Ekstaza św. Franciszka (obraz Caravaggia)

"Ekstaza świętego Franciszka z Asyżu" autorstwa Caravaggia uchwyca głęboki moment, w którym święty Franciszek otrzymuje Stygmaty — rany odzwierciedlające ukrzyżowanie Chrystusa. Namalowany około 1595 roku, gdy Caravaggio pozostawał pod opieką kardynała Del Monte, obraz ten wyróżnia się spokojnym i intymnym przedstawieniem.

W przeciwieństwie do dramatycznej relacji brata Leona z tego wydarzenia, Caravaggio postanawia podkreślić duchową istotę chwili. Święty Franciszek jest ukazany, jak delikatnie osuwa się w ramiona młodzieńca, otoczony miękkim światłem na tle ciemnego krajobrazu. Ta spokojna scena kontrastuje ostro z gwałtownymi przedstawieniami często kojarzonymi ze Stygmatami.

Co ciekawe, Caravaggio pomija tradycyjne symbole, takie jak widoczne rany, jednak obraz nadal emanuje potężną duchową aurą. To unikalne podejście było tak wysoko cenione, że kardynał Del Monte zatrzymał obraz aż do swojej śmierci.

Interpretacja Caravaggia oznaczała znaczący zwrot od wcześniejszych przedstawień artystów takich jak Giotto i Bellini, skupiając się bardziej na wewnętrznym doświadczeniu świętego Franciszka niż na zewnętrznym dramacie.