Kapusta właściwa pekińska

Kapusta pekińska, często określana jako kapusta chińska, pochodzi z okolic Pekinu w Chinach. Jest kluczowym składnikiem kuchni wschodnioazjatyckiej i zyskała popularność w Europie, obu Amerykach oraz Australii od XX wieku. Termin "napa" wywodzi się z japońskiego, natomiast w Australii jest zwykle określana jako "wombok" i nosi różne inne nazwy na całym świecie.

Jej uprawa rozpoczęła się w Chinach w XV wieku, po czym rozprzestrzeniła się do Korei i Japonii, zanim zyskała uznanie globalne. Kapusta pekińska prawdopodobnie powstała dzięki naturalnej hybrydyzacji rzepy i pak-choi. Charakteryzuje się jasnozielonymi liśćmi z białymi nerwami, ma owalny kształt i zazwyczaj waży od 1 do 3 kilogramów.

To jednoroczne warzywo sezonu chłodnego należy do rodziny kapustowatych (Brassicaceae) i jest bogate w witaminę C oraz wapń. Ma łagodny, aromatyczny smak, co czyni ją popularnym składnikiem azjatyckich potraw, takich jak kimchi i stir-fry. Uprawa kapusty pekińskiej wymaga specyficznych warunków glebowych, klimatycznych oraz starannej pielęgnacji, aby osiągnąć najlepsze rezultaty.

Niemniej jednak kapusta pekińska jest podatna na różne szkodniki i choroby, w tym infekcje grzybowe, bakteryjne i wirusowe. Sukces w uprawie wymaga odpowiedniego przygotowania gleby, nawadniania oraz wyboru odmian odpornych na choroby. Na przestrzeni lat programy hodowlane opracowały liczne odmiany kapusty pekińskiej z ulepszonymi cechami, takimi jak zwiększona odporność na szkodniki i choroby.