Sos sojowy

Sos sojowy, znany również jako sos sojowy, to aromatyczny, płynny dodatek kulinarny, który powstał w Chinach około 2200 lat temu. Wytwarzany z soi, prażonych zbóż, solanki i pleśni, takich jak Aspergillus oryzae, stał się podstawą w kuchni wschodnio- i południowoazjatyckiej.

Sos sojowy można wykorzystywać na wiele sposobów: skrapiając nim bezpośrednio jedzenie, stosując jako dip lub dodając do potraw podczas gotowania, aby wzmocnić smak. Doskonale komponuje się z sushi, makaronami i sashimi. Ponadto, jest łatwy do przechowywania w temperaturze pokojowej i często spotykany na stołach w restauracjach.

Produkcja sosu sojowego polega na fermentacji lub hydrolizie. Tradycyjna metoda obejmuje fermentację soi i zbóż z kulturami pleśni, co może trwać kilka miesięcy. W zależności od sposobu produkcji, smak, kolor i aromat sosu sojowego mogą się znacznie różnić. Różne techniki fermentacji, składniki i dodatki wpływają na te różnice.

Sos sojowy jest znany ze swojego unikalnego profilu smakowego, który łączy słoność, umami, słodycz i nutę goryczy. Różne regiony mają swoje własne wersje sosu sojowego, takie jak japoński shoyu, koreański ganjang, indonezyjski kecap i tajski sii-íu, każdy z charakterystycznymi składnikami i smakami.

Pod względem wartości odżywczych, sos sojowy jest bogaty w przeciwutleniacze i bakterie kwasu mlekowego, ale może też zawierać dużo soli. Niektóre rodzaje mogą zawierać substancje rakotwórcze, a dostępne są również opcje niskosodowe dla osób dbających o spożycie soli. Alergie na sos sojowy są rzadkie i zwykle związane z nietolerancją pszenicy, a nie samej soi.