Leczo

Lecsó to sycący gulasz warzywny, będący podstawą kuchni węgierskiej. Podstawowy przepis wymaga żółtych papryk, pomidorów, cebuli, soli oraz słodkiej lub ostrej papryki. Zazwyczaj cebulę i papryki smaży się na smalcu, tłuszczu z boczku lub oleju słonecznikowym. Czasem dodaje się też czosnek, aby dodać potrawie wyrazistości. To danie jest popularne nie tylko na Węgrzech, ale również w kuchni czeskiej, słowackiej, chorwackiej, a także w Polsce, Austrii i Izraelu.

Chociaż istnieje wiele wariantów lecsó, wszystkie opierają się na mieszance pomidorów, papryk (zarówno słodkich, jak i ostrych), cebuli, soli i często czosnku. Niektóre przepisy mogą również zawierać przyprawy takie jak liść laurowy, czarny pieprz czy tymianek. Tradycyjnie lecsó przygotowuje się przez wytapianie smalcu z wędzonego boczku, podsmażenie cebuli, smażenie papryk do momentu, gdy staną się chrupiące, a następnie dodanie pomidorów.

Lecsó można podawać na wiele sposobów. Świetnie smakuje z gotowanym ryżem lub jajecznicą i dobrze komponuje się z kiełbasą, boczkiem lub parówkami. Niektórzy nawet posypują go jajkami na twardo lub zagęszczają ubitymi jajkami. Bez względu na to, czy jest podawane jako danie główne, czy jako dodatek, stanowi wszechstronny element posiłku. Węgrzy często gotują najlepsze lecsó na otwartym ogniu w "bogrács" (kociołku) podczas grillowania.

W Niemczech podobne danie o nazwie Letscho używane jest jako sos do różnych potraw, przygotowywane z pomidorów, papryk i cebuli. W Polsce leczo to pikantne danie, które zawiera czerwoną paprykę, cukinię, pomidory, kiełbasę i chili. Serwowane jest na gorąco i ostro, wierne swoim węgierskim korzeniom.