Szaloncukor

Szaloncukor to uwielbiany świąteczny smakołyk na Węgrzech, w Rumunii i na Słowacji. Te fondantowe cukierki, pokryte czekoladą i zapakowane w kolorową folię, tradycyjnie służą do ozdabiania choinek. Historia szaloncukor sięga XIX wieku, a w okresie świątecznym w domach zwykle spożywa się około 1,5 kilograma tych słodkości.

Nazwa "szaloncukor" pochodzi od niemiecko-austriackiego słowa "Salonzuckerl" a pierwotnie była znana jako "szalonczukkedli." Początkowo produkcja szaloncukor była ręczna, ale z wynalezieniem maszyn do fondantu, proces produkcji stał się bardziej efektywny. Chociaż pierwotnie dostępne były smaki waniliowe i truskawkowe, dziś można znaleźć szaloncukor w szerokiej gamie smaków.

Fondantowe cukierki mają długą historię, sięgającą XIV-wiecznej Francji. Ich popularność rozprzestrzeniła się na Węgry w XIX wieku, częściowo dzięki niemieckim rzemieślnikom, którzy tam się osiedlili. To węgiersko-francuski szef kuchni József Hegyesi w 1891 roku ukuł termin "szaloncukor" czerpiąc inspirację z niemieckiego "Salonzuckerl."

Masowa produkcja tych zawijanych fondantowych cukierków rozpoczęła się na Węgrzech w 1883 roku. Fabryki czekolady, takie jak Gerbeaud i Kugler, odegrały kluczową rolę w popularyzacji szaloncukor w całym kraju. Do 1951 roku fabryka Kuglerów stała się największą fabryką czekolady na Węgrzech. Na Słowacji fabryka czekolady DEVA, również założona w 1951 roku, jest znana z produkcji popularnych świątecznych przysmaków, w tym "salónky."

Szaloncukor pozostaje integralną częścią świątecznych obchodów na Węgrzech, w Rumunii i na Słowacji, odzwierciedlając bogatą historię europejskiego cukiernictwa i tradycji kulturowych.